Na 2 uitwedstrijden mochten we weer eens aantreden op ons eigen veld. De wedstrijd tegen Jeugdig Enthousiasme Kan Alles JO19-2 stond op het programma. Jeka JO19-2 stond voorafgaand aan de wedstrijd op de 4de plaats met 3 punten meer (en een wedstrijd minder gespeeld). Bij een overwinning zouden we dus op gelijke hoogte kunnen komen.
Dat we de 3 punten niet cadeau zouden krijgen bleek al snel in de wedstrijd. Vanaf het eerste fluitsignaal hadden we weinig in te brengen. Dit kwam voor een groot deel doordat we zelf door onze ondergrens zakten. Duels werden te makkelijk verloren, passes kwamen veel te vaak niet aan. Tot de 44ste minuut konden we met wat behulp van de lat de 0-0 op het scorebord houden. In de 44ste minuut kregen we “eindelijk” de deksel op ons neus. Een lange diepe bal werd gegeven op een aanvaller van Jeka. Vanaf de middenlijn werd Tom eruit gesprint terwijl Gijs van Loon bleef staan. Hierdoor kon de aanvaller profiteren en gingen we met een achterstand de rust in.
Misschien was dit wel wat we nodig hadden. Na een korte donderspeech tapten we in de beginfase na rust uit een ander vaatje. De beleving kwam terug, duels werden weer met overtuiging aangegaan en in balbezit lieten we zoals in de voorgaande weken zien dat we bij vlagen aardig kunnen voetballen. In de 55ste minuut zorgde Dennis met een fraaie goal voor de gelijkmaker.
Een kleine 10 minuten later was het gedaan met onze opleving. Na matig ingrijpen van onze kant kreeg Jeka een niet te missen kans, 1-2. In de daaropvolgende fase gingen we wat meer risico nemen in de jacht naar de gelijkmaker. Gevolg hiervan was dat er achterin meer ruimte kwam. In de 75ste minuut maakte Jeka hier gretig gebruik van en kwam de 1-3 op het scorebord. Hierbij zou het uiteindelijk blijven.