Joyce Marijnissen is vertrouwenspersoon binnen onze club. Joyce is vaak op de club te vinden en haar hart kleur steeds meer Rood met Wit. Je kunt bij Joyce terecht als je ergens mee zit of als er iets gebeurd waar je je niet prettig bij voelt. Onderstaand doet Joyce haar verhaal!
In 2009 kwam Joyce Marijnissen (Kuijten) met haar vorige partner in Wernhout wonen. Destijds voetbalde zij zelf bij V.V. Moerse Boys en kwam zodoende bijna ieder seizoen wel een keer bij V.V. Wernhout op bezoek. Om eerlijk te zijn was er toen nog niet echt sprake van “liefde voor de club”. Ze was er eentje van ‘De Moer’ en kon goed chagrijnig zijn als ze zonder winst moest terugkeren naar Sportpark Akkermolen. Maar toen Joyce in 2014 een echte Wernhoutman (Wouter Marijnissen) tegen het lijf liep, die toen nog in de selectie speelde, was ze na enige tijd vaker op het terrein van V.V. Wernhout te vinden dan op dat van ‘De Moer’. Stilletjes aan leerde ze meer mensen kennen en voelde het vertrouwder en vertrouwder.
Na enige tijd samen kregen Wouter en Joyce het geluk ouders te mogen worden van Kay (bijna 9) en Noa (6). In eerste instantie leek het niet vanzelfsprekend dat Kay ooit spelend lid zou worden van V.V. Wernhout – hij raakte namelijk nooit een voetbal aan – maar uiteindelijk is Kay zo’n drie jaar geleden toch begonnen met voetballen. Waar ze nog dachten dat dit van korte duur zou zijn, voetbalt hij inmiddels nog steeds fanatiek en met veel plezier bij V.V. Wernhout, en zal hij volgend seizoen in de Jo10 spelen.
Zodoende is Joyce nu vaak op zaterdag én zondag bij V.V. Wernhout te vinden. En dat is niet alleen omdat ze haar kind graag ziet voetballen of omdat ze zelf ook gewoon van voetbal houdt, maar zeker ook omdat het gewoon fijn voelt bij V.V. Wernhout.
Naast haar regelmatige aanwezigheid bij V.V. Wernhout werkt Joyce sinds 2007 bij de politie. Na eerst op straat te hebben gewerkt, is zij inmiddels al jaren werkzaam bij de recherche. Met die wetenschap binnen de club werd ze zo’n anderhalf jaar geleden benaderd met de vraag of zij vertrouwenspersoon wilde worden voor de jeugd van V.V. Wernhout. Inmiddels heeft zij aangeboden deze rol ook voor de senioren te willen vervullen.
Wanneer een lid of vrijwilliger van V.V. Wernhout te maken krijgt met ongewenste omgangsvormen, kan deze besluiten zijn of haar verhaal te delen met de vertrouwenspersoon – in dit geval met Joyce.
In eerste instantie zal zij als luisterend oor fungeren en, indien gewenst, emotionele en praktische ondersteuning bieden. Die praktische ondersteuning houdt in dat ze kan adviseren over een mogelijke oplossing of ondersteuning kan bieden bij het realiseren daarvan.
Op de website van V.V. Wernhout staat de rol van de vertrouwenspersoon veel uitgebreider omschreven. Via deze weg wil zij iedereen (leden, vrijwilligers, maar ook ouders van jeugdleden) vragen/adviseren dit eens door te nemen. Wie weet kan zij iets betekenen.
Tot op heden mag de club trots zijn op het feit dat Joyce als vrijwilliger (vertrouwenspersoon) op dit gebied nog niet heel actief is geweest. Ze is trots deze rol te mogen vervullen, maar nog trotser op het feit dat zij eigenlijk nagenoeg niet nodig is geweest. ‘Laten we dat met zijn allen zo houden, en elkaar op een respectvolle manier blijven behandelen’, geeft ze aan.
Sinds twee seizoenen is Joyce als vrijwilliger betrokken bij V.V. Wernhout, maar zij is op verschillende vlakken vrijwillig actief (geweest). Zo heeft ze bestuursfuncties bekleed bij CV Banaonblussers en Buurtschap Klein-Zundert. Momenteel maakt zij ook nog deel uit van het Oranje Comité Wernhout en is zij lid van de Ouderraad van de Jozefschool.
Op de een of andere manier voelt zij een bepaalde vorm van verantwoordelijkheid om iets “in leven te houden”. Daarnaast vindt zij alles leuk en interessant en houdt zij op zijn tijd van een nieuwe uitdaging. Dat is een van de redenen waarom zij altijd wel ergens haar energie in kan steken.
Ook vindt Joyce vrijwilligerswerk enorm belangrijk. Zonder vrijwilligers heeft geen enkele stichting of vereniging bestaansrecht – ook V.V. Wernhout niet. Het maakt haar trots daaraan te mogen bijdragen, het geeft haar voldoening. Maar het brengt haar ook nieuwe sociale contacten en maatschappelijke betrokkenheid.
Daarnaast wordt zij uitgedaagd om creatief te zijn, op een andere manier dan zij in haar werk gewend is. Als rechercheur doet zij aan waarheidsvinding, als vertrouwenspersoon is dat vooral niet de bedoeling.
Aan de andere kant helpt haar ervaring als politieagent/rechercheur haar om situaties op de juiste manier in te schatten en te behandelen. Het is leuk om deze ervaring ook ‘privé’ te kunnen toepassen en ook op die manier iets voor iemand te kunnen betekenen.
Wat Joyce vooral heel bijzonder vindt aan vrijwilliger zijn bij V.V. Wernhout is de waardering die je krijgt. Ze herinnert zich nog goed dat ze net had toegezegd vertrouwenspersoon te willen zijn en dat ze vervolgens een uitnodiging kreeg voor de kerstborrel.
In eerste instantie voelde dat ongemakkelijk – want ja, wat had zij nu gedaan, gewoon helemaal niks. Maar, kreeg zij te horen, zo moest zij dat niet zien. Ze wilden graag op deze manier hun waardering uitspreken voor hun vrijwilligers.
Als lid of vrijwilliger van V.V. Wernhout kom je gewoon in een warm bad terecht, waardoor je ook die trots voelt. Gewoon, om daar deelgenoot van te mogen zijn.
En daar stopte het niet, want vervolgens volgde er ook nog een kadermiddag en een afsluitingsdag. Dat vindt zij mooi. Ook al ben je geen vrijwilliger geworden om constant veren in je reet gestoken te krijgen, en ook niet voor die kerstborrel, kadermiddag of afsluitingsdag. Vrijwilliger ben je, omdat je zelf iets wil bijdragen. Maar toch doet die waardering zo goed.
Joyce hoopt haar rol als vertrouwenspersoon nog jaren te mogen vervullen – als het even kan op dezelfde manier als nu: lekker rustig. Want dan gaat het goed bij V.V. Wernhout en heeft zij ruimte om er nog iets naast te doen.
Als de kinderen net wat ouder zijn, zou Joyce heel graag iets betekenen voor de kantine. Vanuit de jeugd worden de ouders natuurlijk gevraagd enkele kantinediensten voor hun rekening te nemen. Ze vindt dat zó leuk om te doen dat zij dacht: dat is een mooie taak voor de toekomst. Daarnaast staat zij eigenlijk overal voor open. Nee zeggen kan altijd.
Om af te sluiten vindt Joyce V.V. Wernhout is een hele mooie vereniging – klein, maar op het gebied van vrijwilligers heel groot. Zoveel mensen, van jong tot oud, zetten zich ieder seizoen weer volop in voor lijfsbehoud. Voor een club om met zijn allen trots op te zijn. Daarom zegt ze tegen iemand die overweegt om vrijwilliger te worden: niet aarzelen, gewoon doen!
Daar wil je gewoon deel van uitmaken. En: vrijwilligers zijn er nooit genoeg. Dus heb je nog wat tijd over en zou je het leuk vinden om op wat voor manier dan ook bij te dragen? Voel je welkom.
Joyce’s oranje hart is gedurende de jaren steeds meer rood/wit gaan kleuren. Dat zegt denk ik genoeg.
Mocht dit verhaal jou enthousiast hebben gemaakt om ook een steentje bij te dragen bij onze mooie vereniging, schroom dan niet om contact op te nemen! Dit kan via bestuur@vvwernhout.nl of spreek gewoon iemand op de vereniging aan.