De eerste thuiswedstrijd van het seizoen, de eerste thuiswedstrijd op Wernhoutse bodem welteverstaan. Dit seizoen kent ons elftal namelijk twee thuishavens, die van VV Wernhout maar ook die van VV Zundert. Nu de meiden een aantal weken onderweg zijn, zijn ze er aan gewend. Op dinsdag fietsen ze massaal naar VV Zundert om te trainen, op donderdag komen ze naar de velden van VV Wernhout. Tot aan de winterstop zal de laatstgenoemde ook de thuisbasis zijn voor de wedstrijden van MO19. In het voorjaar van 2020 zal de thuisbasis verplaatsen naar VV Zundert. Twee verenigingen met een gezamenlijk belang: de meiden onder 19 laten voetballen, samen! Ditzelfde moeten de bestuursleden van Tholenseboys en WHS gedacht hebben, want ook de tegenstander van vandaag is een combinatie elftal van twee verschillende clubs met, hoogstwaarschijnlijk, hetzelfde gezamenlijke belang.
Voorafgaand aan de wedstrijd werden de teamfoto’s gemaakt, ja dubbel. Want zowel VV Wernhout als VV Zundert wil dit team vereeuwigd hebben op de gevoelige plaat. Na al deze plechtigheden was het tijd om de eerste 90 minuten op Wernhoutse grond af te trappen. Door een aantal blessures en afwezigen waren ditmaal de dames van Wernhout zo vriendelijk om twee oud-meisjes mee te laten spelen op zaterdag. Loïs en Manon, onderdeel van de MO19 van vorig jaar, waren even terug op het oude nest. Zij begonnen samen met Babs D op de bank. De basis-11 bestond uit: Karlijn – Fleur – Irma – Joy – Pien – Sofie – Indy – Laura – Lotte – Liselotte & Jennifer.
De eerste helft was voorzichtig, vanuit beide kanten. Er viel niet heel veel te noteren, behalve dat beide ploegen elkaar goed in evenwicht hielden. Het spelletje bevond zich voornamelijk op het midden van het voetbalveld, met hier een daar een uitschieter naar links of rechts. Echt grote kansen waren er niet. Daar waar vorige week de meeste doelpunten in de eerste helft vielen, stond vandaag met rust de brilstand nog op het scorebord. Eenmaal in de kleedkamer werd het gesprek aangegaan wat er nou eigenlijk mis ging. Oke, de formatie was anders, want in plaats van 4-3-3 probeerde we vandaag 4-4-2 bij gebrek aan een spits maar verder waren er geen grote veranderingen. Toch was het juist die 4-4-2 opstelling die wat voor verwarring zorgde. Na wat uitleg in de rust gingen we met drie wissels terug het veld op. Indy, Jennifer en Liselotte maakte plaats voor Loïs, Manon en Babs.
De tweede helft liep direct beter. De meiden wisten beter waar ze moesten lopen en lieten de ruimtes meer open voor elkaar. Toch was het nog even zoeken en was het na ruim 20 minuten spelen in de tweede helft eindelijk raak. Laura stak vanuit het middenveld de bal op Manon en die wist hem tussen de palen te krijgen, 1-0! Vasthouden nu, want vorige week kregen we ze iedere keer snel tegen. Deze keer wisten we de score na 5 minuten zelf te verdubbelen. Loïs liet krachten zien, waarvan ze zelf niet wist dat ze ze in zich had. Het sprongetje nadat de bal op weergaloze wijze in het goal belandde, verraadde dat ze het zelf ook absoluut niet had verwacht. Van een ruime afstand had ze de ruimte op uit te halen en met een sterke wind moet je af en toe gewoon wat proberen moet Loïs gedacht hebben. En dat deed ze. Iedereen die aanwezig was, maar vooral degene die er niet waren, hadden gehoopt dat deze treffer gefilmd was. Misschien Loïs zelf nog wel het meeste, want zo eentje maak je nooit meer. De bal belandde via de binnenkant van de linker paal/kruising aan de binnenkant van het rechter zijnet. Snoeihard en absoluut onhoudbaar. Buiten het feit dat het een schitterende treffer was, was de 2-0 voorsprong meer dan welkom! Met nog iets minder dat 20 minuten spelen moesten er vandaag punten over de streep getrokken worden. Wellicht dachten ze dat aan de andere kant van het veld ook, want nog geen drie minuten later tekende Tholenseboys/WHS voor de aansluitingstreffer. Haast kopie-werk van vorige week, wij nog in de euforie, de tegenstander iets oplettender. En of dat nog niet genoeg was schoten ze er 4 minuten later nog eentje bij uit een corner. Een 2-0 voorsprong die binnen acht minuten teruggedraaid was naar waar het begon, een gelijke stand. 2-2 met nog ruim tien minuten op de klok. Zou het nog lukken, of zouden we alles uit handen geven? In de laatste tien minuten was de grootste kans te noteren op naam van Pien, maar de keepster van Tholenseboys/WHS wist op haar lijn te redden.. Het laatste fluitsignaal klonk en vandaag moesten we genoegen nemen met een gelijkspel.
Op dit moment bezetten we de tweede plek in de ranglijst met 4 punten uit twee wedstrijden. Onverslagen nog. Volgende week mogen we op bezoek bij koploper en buurvereniging VVR. Zij hebben 6 punten uit twee wedstrijden. Winst zou de koppositie betekenen, maar we zijn de underdog. De gunstigste papieren zijn voor de meiden uit Rijsbergen, met een doelsaldo van +13 en geen tegengoals beloofd het geen makkelijke middag te worden. Volgende week 12:30 uur, sportpark de Laguiten. Tot dan!