Tfierde – Boeimeer 2-1 (1-0)
1-0; Van Oorschot, 2-1; Romme
Een tijd waarin we te kampen hebben met veel blessure leed. De technische staf gaf al aan dat we momenteel veel mensen voor langere tijd moeten missen, en dat het fijn zou zijn dat iedereen die kon ook mee zou doen. Deze week stuurde onze Siamese tweeling berichten dat ze kampte met pijntjes. Op zondag klonk het gebroederlijk “We hebben onze spullen wel bij maar spelen liever niet”.
In zulke gevallen blijven er niet veel opties over. Plan A,B en C waren allang overboord gegooid. Plan L leek de enige mogelijkheid. Onze met alle respect oudste telg van het stel moest starten. De man die de afgelopen 5 jaar alles bij elkaar nog geen 200 minuten had gemaakt moest voetballen tot hij erbij neer viel. Vele instructies later (probeer de duels te mijden, speel op routine) kon de wedstrijd aanvangen. Lodders startte als laatste man….in godsnaam dan maar.
We begonnen slap. Iets minder genuanceerder gezegd startte we als een samen geklonterde drol. Het was een wonder dat de gasten na een paar minuten ons optreden niet afstrafte, blijkbaar waren de blauwen uit Breda ook nog niet wakker. Na 5 minuten ging het wat beter met ons. Boeimeer kreeg nog wel wat kansen, maar het waren voornamelijk wanhoopsschoten waarbij Theeke alleen maar in actie hoefde te komen door de bal achter het doel vandaan te halen. Vooral Romme was aan onze kant dreigend, en ook Maurice produceerde af en toe een schotje. Bewondering om te zien dat GKL het een hele helft prima volhield. Gijs verving na een half uur Tim terwijl Mattie een sliding 5 minuten voor rust duur kwam te staan. Hij moest zijn plaats noodgedwongen afstaan aan Arieanus. Deze kreeg van de kant nog de laatste instructies mee alvorens net voor rust meedogenloos toe te slaan. De mooie actie kwam van Romme, het prima binnenglijden van onze half geblesseerde man. Lekker zo vlak voor de rust.
Na de rust werd jantje er weer uitgehaald omdat Joost ons weer uit de brand kwam helpen. Een ezel stoot zich niet twee maal aan dezelfde steen. Wernhout 4 gerust. We begonnen na rust wederom iets later als de tegenstander aan de wedstrijd met als gevolg dat de 1-1 al binnen lag. Tfierde was weer wakker en trok weer ten strijde. Romme was meermaals dicht bij een treffer maar benutte uiteindelijk een goeie aanval. Daems kreeg ook nog een kans, maar tegelijkertijd was het aan de andere kant oppassen geblazen. Lodders leidde de achterhoede nog steeds als een ware leider, en vroeg wonder boven wonder niet om een wissel. Het lopen veranderde steeds meer in harken, het harken werd slepen en het slepen werd ploeteren. Bewonderenswaardig was het om te zien dat hij het vol hield. In de allerlaatste minuut lag hij op de rand van de 16 aan de beademing toen er een Boeimeerder alleen richting Gijs dreigde te gaan. Met een laatste krachtsinspanning kon hij nog net het shirt vastpakken met een penalty tot gevolg. Reden voor discussie was er niet, de pingel was terecht. Gijs anticipeerde perfect op de strafschop en stopte deze klemvast. Een uittrap later klonk het eindsignaal. Wat een ontknoping van een niet goede maar zeer vermakelijke wedstrijd.
Zo gebeurt het soms wel een dat je je als voetballer kunt onderscheiden. Zo scoorde Jantje in 5 minuten speeltijd een doelpunt en Gijs pakte door het stoppen van de penalty 2 punten voor ons. Maar de echte man van de wedstrijd was ongetwijfeld onze grote kale leider. Een hele wedstrijd voetballen, de laatste keer dat dat was voorgekomen liepen er nog dinosaurussen rond. Klasse voor de instelling in deze moeilijke tijden. Zoveel blessureleed kan soms ook iets moois opleveren zie je maar weer. Volgende week uit naar Zundert.