Dat Moerse Boys en Wernhout een mooie band hebben, is niets nieuws. Dat deze band nóg hechter is geworden na het overlijden van verbinder Rudo Gommers is geen toeval.
Afgelopen zondagochtend was het Moerse Boys dat kopte met ‘History in the making’, op weg naar wat een geweldig mooie zondag zou gaan worden.
Naast het feit dat voetballen in de Hoofdklasse best uniek is, is ook de manier van verslaggeving van onze oranje-witte vrienden uniek.
Helaas voor onze oranje-witte vrienden was razende reporter Michiel van den Broek afgelopen zondag aanwezig bij de kampioenswedstrijd van Wernhout. Naar aanleiding van het kampioenschap heeft Vak Q Live/ Michiel van den Broek de pen gepakt en zijn gevoel bij de titel opgeschreven:
Van nachtmerrie naar droom: zo moest het zijn
Het moest zo zijn. Maar eigenlijk ook helemaal niet.
Groots is de prestatie. Het kampioenschap van vv Wernhout werd zondag uitbundig gevierd. De allerbeste in de 4e klasse. Historisch. De meest uiteenlopende emoties kwamen samen na het laatste fluitsignaal. Vreugde en verdriet. Trots en weemoed. Emoties die doorgaans zover uit elkaar liggen, maar nu meer dan ooit door elkaar heen liepen. Nooit was een kampioenschap meer gegund. Nooit was de mengeling van vreugdetranen en tranen van verdriet zo zichtbaar. Wernhout deed waar het zo naar verlangde. Wat het zo graag wilde, na een bizar jaar.
Hoewel de wedstrijd tegen Rimboe de boeken in gaat als de kampioenswedstrijd, zal het uiteindelijk slechts een voetnoot worden in het hele kampioensverhaal. Kampioenswedstrijden zijn per definitie niet goed. Dat gold eigenlijk ook voor Wernhout – Rimboe. Wernhout domineerde van begin tot eind. De 2-0-zege was meer dan verdiend, de erehaag van de Rimboe-spelers direct na afloop was bijzonder respectvol. Een erehaag voor de oppermachtige kampioen.
Missie geslaagd voor vv Wernhout. Een missie die vóór het seizoen al werd geformuleerd. Een missie die door het overlijden van hoofdtrainer Rudo Gommers plots zoveel extra lading kreeg. Kampioen worden, voor Rudo. Dat was een voetbaljaar lang het doel. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Nooit eerder werd Wernhout kampioen in de vierde klasse. Niet één keer in het 79-jarige bestaan. En dan moest het nu ‘maar even’ gebeuren? Het was een ultieme droom, maar dromen zijn nou eenmaal haast altijd een brug te ver. Daarom zijn het dromen. Maar soms, heel soms, worden dromen werkelijkheid. Vraag het vv Wernhout.
Kampioen. De allerbeste. Het seizoen dat begon met de grootst denkbare nachtmerrie werd afgesloten met een onwerkelijke voetbaldroom. Het overlijden van Rudo op 1 augustus 2021 was tragisch en intens verdrietig. Plots was de architect van het kampioensproject er niet meer. Maar meer nog: plots was een prachtmens niet meer. Zo jong nog. Zo fit nog. Zo belangrijk voor het team. Voor de vereniging. Het seizoen was nog niet eens begonnen, maar was nu al inktzwart. Wernhout in rouw.
Tegen wil en dank enigszins, maar Joost Anthonissen stapte in de ontstane leegte en werd hoofdtrainer. Begrijpelijk was het geweest als hij het niet had gedaan, maar hij was eigenlijk de enige die het kon doen. Gelet op het sentiment. Dat had geen trainer van buitenaf zo optimaal kunnen aanvoelen als deze Wernhout-man. Hij maakte Rudo van zo dichtbij mee en zette zijn project voort. “Voor Rudo”, zei hij voorafgaand aan Rimboe-thuis tegen zijn spelers. En zo geschiedde. Samen leverden zij een prestatie van formaat. Weergaloos. Indrukwekkend.
Indrukwekkend was ook de wijze waarop de vereniging vv Wernhout het kampioenschap vierde. De spandoeken, het vuurwerk, het handengekletter. Veel momenten die deze zondag de traanbuizen activeerden. De onthullingen van de spandoeken. De foto van de spelers en staf voor het doek voor Rudo. De omhelzingen met de familie Gommers. De schaaluitreiking van vader Ad Gommers aan de selectie. De organisatie verdiende een groots compliment. Waardig was de wijze waarop zij de naasten van Rudo betrokken bij de kampioensviering. Achter de zonnebrillen – geen overbodige luxe op deze zonnige dag – gingen veel natte ogen schuil. Zoveel was zeker.
Wernhout is een waardig kampioen. Dat lijdt geen twijfel. Op naar de derde klasse. Op naar mooie derby’s. Het verhaal is af, de cirkel is rond. Het moest zo zijn. Maar eigenlijk ook helemaal niet. Want Rudo had er bij moeten zijn. Op de schouders moeten gaan als de architect van het historische succes. Het mocht niet zo zijn. Maar Rudo liet zondag de zon schijnen. Hij zag dat het goed was. Deze was voor Rudo. Missie geslaagd.
Het moest zo zijn. Maar eigenlijk ook helemaal niet.
Wij danken Moerse Boys, Vak Q Live en in het bijzonder Michiel van den Broek voor dit prachtige verslag.
