De derby tegen Zundert, dan staat er meer op het spel dan enkel 3 punten. Dan gaat het om de eer, strijden om elke meter, glijden voor elke bal, blijven gaan ook als het eigenlijk niet meer kan, je met je hele hebben en houden voor de bal gooien. Strijders worden helden, verliezers druipen af met de staart tussen de benen. Vrienden krijg je (tijdelijk) stil met het noemen van de uitslag. Winnen in Zundert, van Zundert is toch net iets mooier dan een overwinning tegen een andere tegenstander uit de competitie.
De wedstrijden met Zundert stonden bij aanvang van het seizoen rood omlijnd in onze agenda’s. Afgelopen zaterdag stond voor de 2de keer dit seizoen de derby op het programma. In de beker werd er thuis met 1-3 verloren. Hierdoor kwam er van onze kant ook nog de factor revanche bij. Genoeg redenen dus om vanaf het begin vol gas te gaan.
Ondanks het Nederlandse herfstweer werd de wedstrijd gespeeld voor een groot aantal toeschouwers. De toeschouwers werden getrakteerd op een wedstrijd vol spanning en sensatie. Al vroeg (6e minuut) in de wedstrijd werd de wedstrijd opengebroken. Op links kreeg Dennis de ruimte om een voorzet bij de tweede paal te leggen. Karel stond op de juiste plaats om het net te laten vibreren. #GoeienBolLuud
Na de snelle openingstreffer gingen we op jacht naar de 0-2. Hoewel Zundert zo nu en dan bij onze goal kwam hadden we de wedstrijd aardig onder controle. Meer dan eens kwamen we in en rond de 16 van Zundert tot kansjes. In de 23ste minuut was het raak. Een afvallende bal uit een corner werd door Jaro met buitenkant rechts binnen gewerkt. #YIIIIIIEEEEEEEESSSS
Tot aan de rust werd er hard gewerkt om de goede uitgangspositie te behouden. Een aantal keer kwamen we goed weg. Gijs moest een enkele keer handelend optreden en de paal hielp ook eenmaal mee. Zo bleef de 0-2 op het scorebord staan en konden we een kwartiertje genieten van de rust.
Zonder wissels startten we aan de tweede helft waarin al snel enige verwarring ontstond door een scorebord dat opeens 3 minuten te ver stond. De grip op de wedstrijd raakten we beetje bij beetje kwijt waardoor het zo nu en dan gevaarlijk werd voor onze goal. Een aantal keer ontstond er een scrimmage waaruit door wat geluk maar zeker ook wijsheid niet gescoord werd. Het droomscenario van Sven (onze ambassadeur van de Blauwe kaart)kwam langzaam maar zeker dichterbij.
Voordat het zo ver was moest er echter nog wel gestreden worden. Enkele wissels werden doorgevoerd waarna beetje bij beetje werd de bus werd geparkeerd. Onze uitbraken werden wat spaarzamer maar doordat het einde van de wedstrijd in zicht kwam vond niemand dit echt een probleem.
Ongeveer 10 minuten voor het einde van de wedstrijd maakten we het onnodig spannender. Een momentje van matig verdedigen en het stond 1-2. De aansluitingstreffer bracht ons echter niet van de wijs en met veel inzet buffelden we door naar de blessuretijd. De blessuretijd die wel eeuwig leek te duren (mede door het scorebord dat al 3 minuten te vroeg op 90 stond) werd gebruikt voor het ultieme tijdrekken. In de laatste minuten mocht Sven (die Nemanja Gudelj nog wel wat van kan leren over op de bank zitten) alsnog zijn opwachting maken voor de moegestreden Max. Al de hele week had hij uitgekeken naar de kortste invalbeurt van zijn carrière. Zijn foutloze invalbeurt was de kers op de taart.
Het eindsignaal werd met veel gejuich verwelkomd. De punten waren eindelijk binnen. Een speciale shout-out naar Jaro mag niet ontbreken. Als de scheidsrechter niet had afgefloten was hij waarschijnlijk nu nog aan het rennen, glijden, koppen en buffelen.
Door deze uitstekende teamprestatie komen we op 6 punten na 7 wedstrijden. Dat vervolgens ook nog eens de derde helft werd gewonnen maakte het feest alleen maar groter.
Volgende week staat de uitwedstrijd tegen Unitas op het programma. Willen we de stijgende lijn doorzetten zullen we ook dan alles moet geven om de punten mee naar huis te nemen.